Ne zaman Persepolis izlesem, böbreklerime kadar titriyorum.

"Yavaş sev, ayrılacaksın!"

Az önce Bilge'nin bizde kalırken içmeden bıraktığı ice tea kutusunu devirdim ve etraf ıslandı.
Bu olay beni sevindirdi.
Çünkü evden az önce çıkmış da geri gelecekmiş gibi mesela. Ice tea'si duruyor daha.
Gibi.

devil is in the details derler

3,5 saatimi alan Menü Planlama ödevimin öcünü kağıtlara hapşurarak aldım.

Yarın bu saatlerde ilgili kişi mikroplu kağıtlara dokunmak suretiyle planladığım menüyü inceleyecek.

Bu beni bir süre oyalar.

Countdown to 21 Aralık: 2 günlük dünya

online akbil başvuru fotoğrafınızı webcam toys ile çekmeyin

sonuncusu akbil fotoğrafım.

12.12.12 evlenmek için güzel bir gün değil.
sürpriz yapamamak için güzel bir gün.
gecenin bir vakti kapıya dayanmak için güzel bir gün.
işler planlandığı gibi gitmeyince, omuzları düşük bir biçimde uzaklaşmasını pencereden izlemek için güzel bir gün.
5 dakikayla en huzurlu uykuları kaçırıp; başka başka yataklarda, ayrı ayrı uykuların en güzel anısını oluşturmak için güzel bir gün.

ben

"Sen, sevişirken başkalarını düşüneceğim kadın değil; başkalarıyla sevişirken düşüneceğim kadınsın."

Alkol samimiyetini sikiym.

Az önce abimin odama girip yarattığı diyalog

"PARAN VAR MI?????"
"Yoo."
"BENİM DE YOK LAN!!"
"Bi şey mi alacaksın, nooldu?"
"Hayır. YA Bİ ŞEY ALMAMIZ GEREKEN Bİ DURUMDA OLSAYDIK?!? DÜŞÜNSENE....."

Derin düşünceyle kafamı salladım ve onu anladığımı belirttim.

Her şey, o odasında otururken, ben de kendi odamda otururken ikimiz için de iyi gidiyordu.
Yani keşke bıraksaydı da, "bi şey almak" durumunda kalırsak ben onda para olduğunu sanmaya devam etseydim, o da bende para olduğunu sanmaya devam etseydi.
Ama hayır.
Durduk yerde böyle bir fakirliğin farkına vararak, farkına varmamı sağlamak zorundaydı!

düşünmeden edemiyorum.
ya cidden bi şey almamız gerekirse??

Bugün örgülü saçımın ucuna takacak toka bulamadım.
Külotumun fırfırından çıkan lastiği koparıp, örgünün ucunu bağladım ve işte asıl rock'n roll o zaman başladı.......

İcimde inanılmaz bi sıkıntı var. Yatmadan önce baya ciddi boyutlara ulaştı. Yastıktan kafamı kaldırıp görkem'i aradım. 45 dakika falan konuştuk. "çok kötü bir şey olacak" dedim. Büyük ihtimal olmayacak ama içimden demek geldi. Baya karnım açtı uykuya dalmadan önce. Pencereyi açtım yukardan daha rahat nefes alıyım gece diye. Bi ara tam ruyamda starbucks'tan zeytinli acma ve sebzeli borek alirken uyandim, etrafa bakindim, "e bari yiyeyim" diye geri yatip ruyayi devam ettirdim. Şimdi de köpek havlamalarına uyandım. Abim uyurken reggae radyosu açmış, sinir bozucu bi şekilde hep ayni temponun hep ayni kismi geliyor kulağıma.
Işıkları yaktım.
Şu an galiba bu huzursuzluğu kovmak için bulunmak istediğim tek yer bir adamın yanı, görkemli bir yorgan altı cumhuriyeti.

sometimes people.. yani... destiny..

Bugün simit sarayından iki küçük çay aldım, nakit 5 liramı ertesi sabah akbil yüklerim diye cüzdanımda tutup ziraat banka kartımdan ödemeyi yapmaya yeltendim.
Yetersiz Limit Happened.
2 ÇAY LAN!
3 LİRA EDİYOR TOPLAM!
3 LİRA BİLE KALMAMIŞ KREDİDEN!

Bu gerçekle 3 gün daha nasıl yaşayacağım bilmiyorum.

burdan anladığım şey şu:

"izleyebilirdim, olmadı."

bu da içimi rahatlatıyor.

"Dünya, kendi ekseni etrafındaki günlük dönüşünü sürdürürken, bir yandan da Güneş’in çevresinde dolanır. Dünya, Güneş etrafındaki dönüşünü elips şeklindeki bir yörünge üzerinde 365 gün 6 saatte tamamlar, buna 1 yıl denir."