Uyandığımdan beri aklıma Paris geliyor durup durup.
Hayatıma ait olamayacak kadar güzellikteki koca koca günler..
Bir daha asla yaşayamayacağım renkteki heyecan..
Güzel bir ağustos sabahı, taş yollara bakan odamın penceresini açıp kafamı çıkartıyorum.
Hemen karşımdaki cafe'nin garsonu gülumseyerek el sallıyor bana: "BONJOUR MADAME!"
Hararetle el sallıyorum tabii:
"BONJOUR MONSİEUR!"
Gözlerimi açıyorum.
Odamdayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder