Az önce abimin odama girip yarattığı diyalog

"PARAN VAR MI?????"
"Yoo."
"BENİM DE YOK LAN!!"
"Bi şey mi alacaksın, nooldu?"
"Hayır. YA Bİ ŞEY ALMAMIZ GEREKEN Bİ DURUMDA OLSAYDIK?!? DÜŞÜNSENE....."

Derin düşünceyle kafamı salladım ve onu anladığımı belirttim.

Her şey, o odasında otururken, ben de kendi odamda otururken ikimiz için de iyi gidiyordu.
Yani keşke bıraksaydı da, "bi şey almak" durumunda kalırsak ben onda para olduğunu sanmaya devam etseydim, o da bende para olduğunu sanmaya devam etseydi.
Ama hayır.
Durduk yerde böyle bir fakirliğin farkına vararak, farkına varmamı sağlamak zorundaydı!

düşünmeden edemiyorum.
ya cidden bi şey almamız gerekirse??