İcimde inanılmaz bi sıkıntı var. Yatmadan önce baya ciddi boyutlara ulaştı. Yastıktan kafamı kaldırıp görkem'i aradım. 45 dakika falan konuştuk. "çok kötü bir şey olacak" dedim. Büyük ihtimal olmayacak ama içimden demek geldi. Baya karnım açtı uykuya dalmadan önce. Pencereyi açtım yukardan daha rahat nefes alıyım gece diye. Bi ara tam ruyamda starbucks'tan zeytinli acma ve sebzeli borek alirken uyandim, etrafa bakindim, "e bari yiyeyim" diye geri yatip ruyayi devam ettirdim. Şimdi de köpek havlamalarına uyandım. Abim uyurken reggae radyosu açmış, sinir bozucu bi şekilde hep ayni temponun hep ayni kismi geliyor kulağıma.
Işıkları yaktım.
Şu an galiba bu huzursuzluğu kovmak için bulunmak istediğim tek yer bir adamın yanı, görkemli bir yorgan altı cumhuriyeti.