temmuz 5 sabahı kadar serin yatağın o tarafı.
alt üst kirpiklerim tüm gece birbirlerine doyamamış, ayırması çok zor.
el yordamıyla saati bulmaya çalışıp kafamı çeviriyorum.
ah ulan nasıl göreyim- her sabah ne denli miyop olduğumu unuturak uyanıyorum.
bu saatlerde ürpererek balkona çıkmayı çok seviyorum.
sabahlığım 10 yıllık, henüz edebi cümlelere yedirilecek yaşta değil.
elimin tersiyle akan burnumu siliyorum.
gözüm çiçekleri kesiyor.
itiraf edeyim, evim güney cepheye bile bakmıyor.
haliyle her geçici heves sonucu alınan çiçekler kadar intikam istiyorlar.
eğreti rüzgar gülünü ilk kez döndüren rüzgarı yakalıyorum.
ben bu sabah, farklı olarak, bir sevgiyi öldürüyorum; şehirler kimbilir hangi olaylara gebe.
sıkıyorum, son damlasına kadar çıkartıyorum.
son kullanma tarihini asla umursamayan bir adamı daha uğurluyorum.
ben maalesef, ağzımın tadını bozamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder